tərbiyə — is. <ər.> 1. Təhsil verməklə, hər hansı adət, ədəb və davranış qaydaları və s. aşılamaqla yetişdirib böyütmə. . . Əhməd bir daha evlənməyi özünə artıq bilib, daim <Rəfiqənin> tərbiyəsilə özü məşğul olardı. İ. M.. 2. İnsanın, ümumi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərbiyəvi — sif. <ər.> Tərbiyə üçün edilən, tərbiyə üçün əhəmiyyəti olan, tərbiyəyə aid olan, tərbiyə baxımından. <Qüdrət:> Tərbiyəvi məqsədlə deyilən bir sözə əsasən istehsalatın taleyini həll etmək nə mənə yaraşır, nə də sizə. M. Hüs.. 1928 ci… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərbiyələndirmək — f. 1. Tərbiyə vermək, tərbiyə öyrətmək. Uşağı tərbiyələndirmək. 2. Sistematik təsir və təlim vasitəsilə birinin və ya bir çoxlarının inkişafına, təfəkkür tərzinə, hisslərinə təsir etmək; böyütmək, yetişdirmək. Məsuliyyət hissi tərbiyələndirmək.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərbiyələnmək — f. Tərbiyə almaq, tərbiyə öyrənmək. Uşaq valideynlərindən tərbiyələnir. – Altı il ərzində Budaq oxudu, tərbiyələndi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərbiyə(t)amuz — ə. və f. tərbiyə öyrədən, tərbiyə verən; tərbiyəçi; mürəbbi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tərbiyəli — sif. Yaxşı tərbiyə görmüş, özünü aparmağı bacaran; əxlaqlı. Tərbiyəli oğlan (qız). – Qoşatxan mədəni və tərbiyəli adam idi. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bitərbiyə — sif. <fars. bi. . . və ər. tərbiyə> Tərbiyəsiz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bitərbiyəlik — is. Tərbiyəsizlik, Bitərbiyəliklə tifli məsum; Axırda olur səfilü məşum. M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bitərbiyət — köhn. bax bitərbiyə. Elmsiz kimsənə hünərsizdir; Elmi bitərbiyət səmərsizdir. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərbiyəsiz — sif. Yaxşı tərbiyə görməmiş, özünü aparmağı bacarmayan; əxlaqsız, ədəbsiz. Tərbiyəsiz uşaq kimi boş boşuna hırıldama! M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
